02/08 2.SAMUEL 20-22

[tr] 2.Samuel 20-22

^20:1 O sırada Benyamin oymağından Bikri oğlu Şeva adında kötü bir adam bir rastlantı sonucu Gilgaldaydı. Şeva boru çalıp, ‹‹İşay oğlu Davutla ne ilgimiz
Ne de payımız var›› dedi,
‹‹Ey İsrailliler, herkes kendi evine dönsün!››
² Bunun üzerine bütün İsrailliler Davutu bırakıp Bikri oğlu Şevanın ardından gitti. Yahudalılar ise krallarına bağlı kalıp Şeria Irmağından Yeruşalime dek ona eşlik ettiler.
³ Kral Davut Yeruşalimdeki sarayına varınca, saraya bakmak için bıraktığı on cariyeyi gözetim altına aldı, onların geçimini sağladı. Ancak yataklarına girmedi. Onlar da ölünceye dek göz altında dul kadınlar gibi yaşadılar.
⁴ Davut Amasaya, ‹‹Üç gün içinde Yahudalıları yanıma çağır. Sen de burada ol›› dedi.
⁵ Amasa Yahudalıları çağırmaya gitti. Ama belirlenen zamanda dönmedi.
⁶ Bunun üzerine Davut Avişaya, ‹‹Şimdi Bikri oğlu Şeva bize Avşalomdan daha büyük kötülük yapacak›› dedi, ‹‹Efendinin adamlarını al ve onu kovala. Yoksa kendine surlu kentler bulup bizden kaçar.››
⁷ Böylece Yoavın adamları, Keretlilerle Peletliler ve bütün koruyucular Bikri oğlu Şevayı kovalamak için Avişayın komutasında Yeruşalimden çıktılar.
⁸ Givondaki büyük kayanın yanına varınca, Amasa onları karşılamaya geldi. Yoav savaş giysisini giymişti. Giysinin üzerine bir kemer kuşanmış, kemere kınında duran bir kılıç bağlamıştı. Yoav ilerlerken kılıç kınından çıktı.
⁹ Yoav Amasaya, ‹‹İyi misin, kardeşim?›› diye sordu. Onu öpmek için sağ eliyle Amasanın sakalından tuttu.
¹⁰ Amasa Yoavın elindeki kılıcı farketmedi. Yoav kılıcı karnına saplayınca, Amasanın bağırsakları yere döküldü. İkinci vuruşa gerek kalmadan Amasa öldü. Bundan sonra Yoavla kardeşi Avişay, Bikri oğlu Şevayı kovalamayı sürdürdüler.
¹¹ Yoavın adamlarından biri, Amasanın ölüsü yanında durup, ‹‹Yoavı tutan ve Davuttan yana olan herkes Yoavın ardından gitsin›› dedi.
¹² Amasanın ölüsü yolun ortasında kanlar içinde duruyordu. Yoavın adamı, ölüye yaklaşan herkesin orada durduğunu görünce, Amasayı yoldan sürükleyip tarlaya götürdü ve üzerine bir örtü attı.
¹³ Ölü yoldan kaldırıldıktan sonra herkes Bikri oğlu Şevayı kovalamak için Yoavın ardından gitti.
¹⁴ Şeva bütün İsrail oymaklarından ve Berlilerin bölgesinden geçip Avel-Beytmaakaya geldi. Berliler de toplanıp onu izleyerek kente girdiler.
¹⁵ Yoavla bütün adamları varıp Avel-Beytmaaka Kentinde Şevayı kuşattılar. Topraktan kentin suruna bitişik bir yığın yaptılar ve suru devirmek için yıkmaya başladılar.
¹⁶ O sırada bilge bir kadın kentin içinden seslendi: ‹‹Dinleyin! Dinleyin! Yoava buraya gelmesini söyleyin, onunla konuşacağım.››
¹⁷ Yoav kadına yaklaştı. Kadın, ‹‹Yoav sen misin?›› diye sordu. Yoav, ‹‹Benim›› diye yanıtladı. Kadın, ‹‹Kölenin sözlerini dinle›› dedi. Yoav, ‹‹Dinliyorum›› dedi.
¹⁸ Kadın konuşmasını şöyle sürdürdü: ‹‹Eskiden, ‹Avel Kentine danışın› derlerdi ve sorunları böyle çözerlerdi.
¹⁹ Biz İsrailin esenliğini isteyen güvenilir kişileriz. Sense İsraile ana gibi kucak açan kentlerden birini yıkmaya çalışıyorsun. Neden RABbin halkını yok etmek istiyorsun?››
²⁰ Yoav, ‹‹Asla!›› diye yanıtladı, ‹‹Ne yıkmak, ne de yok etmek istiyorum.
²¹ Durum öyle değil. Efrayim dağlık bölgesinden Bikri oğlu Şeva adındaki adam Kral Davuta başkaldırdı. Yalnız onu verin, ben de kentten geri çekileyim.›› Kadın, ‹‹Onun başı surun üzerinden sana atılacak›› dedi.
²² Sonra kadın bilgece öğüdüyle bütün halka gitti. Halk Bikri oğlu Şevanın başını kesip Yoava attı. Bunun üzerine Yoav boru çaldı. Adamları kenti bırakıp evlerine gittiler. Yoav da Yeruşalime, kralın yanına döndü.
²³ Yoav İsrail ordusunun komutanıydı. Yehoyada oğlu Benaya ise Keretlilerle Peletlilerin komutanıydı.
²⁴ Adoram angaryasına çalışanlardan sorumluydu. Ahilut oğlu Yehoşafat devlet tarihçisiydi.
²⁵ Şeva yazman, Sadokla Aviyatar kâhindi.
²⁶ Yairli İra ise Davut'un kâhiniydi.
^21:1 Davutun döneminde, üç yıl art arda kıtlık oldu. Davut RABbe danıştı. RAB şöyle yanıtladı: ‹‹Buna kan döken Saul ile ailesi neden oldu. Çünkü Saul Givonluları öldürdü.››
² Kral Givonluları çağırtıp onlarla konuştu. -Givonlular İsrail soyundan değildi. Amorlulardan sağ kalan bir halktı. İsrailliler onları sağ bırakacaklarına ant içmişlerdi. Ne var ki, İsrail ve Yahuda halkı için büyük gayret gösteren Saul onları yok etmeye çalışmıştı.-
³ Davut Givonlulara, ‹‹Sizin için ne yapabilirim? RABbin halkını kutsamanız için bu suçu nasıl bağışlatabilirim?›› diye sordu.
⁴ Givonlular ona şöyle karşılık verdi: ‹‹Saulla ailesinden ne altın ne de gümüş isteriz; İsrailde herhangi birini öldürmek de istemeyiz.›› Davut, ‹‹Ne isterseniz yaparım›› dedi.
⁵ Şöyle karşılık verdiler: ‹‹Bizi yok etmeye çalışan ve İsrail ülkesinin hiçbir yerinde yaşamamamız için bizi ortadan kaldırmayı tasarlayan adamın oğullarından yedisi bize verilsin. RABbin seçilmişi Saulun Giva Kentinde RABbin önünde onları asalım.›› Kral, ‹‹Onları vereceğim›› dedi.
⁷ Kral, Saul oğlu Yonatanla RABbin önünde içtiği anttan ötürü, Yonatan oğlu Mefiboşeti esirgedi.
⁸ Onun yerine, Aya kızı Rispanın Sauldan doğurduğu Armoni ve Mefiboşet adındaki iki oğlunu ve Saul kızı Meravın Meholalı Barzillay oğlu Adrielden doğurduğu beş oğlunu aldı.
⁹ Davut onları Givonluların eline teslim etti. Givonlular onları dağda, RABbin önünde astılar. Yedisi de aynı anda öldüler. Biçme zamanının ilk günlerinde, arpa biçme zamanının başlangıcında öldürüldüler.
¹⁰ Aya kızı Rispa bir çul alıp kendisi için bir kayanın üzerine serdi. Biçme zamanının ilk günlerinden cesetlerin üzerine gökten yağmur yağana dek Rispa orada kaldı; cesetleri gündüzün yırtıcı kuşlardan, geceleyin yabanıl hayvanlardan korudu.
¹¹ Saulun cariyesi Aya kızı Rispanın yaptıkları Davuta bildirildi.
¹² Davut gidip Saulun ve oğlu Yonatanın kemiklerini Yaveş-Gilatlılardan aldı. Filistliler Gilboa Dağında Saulu öldürdükleri gün, onun ve oğlunun cesetlerini Beytşean alanında asmışlardı. Yaveş-Gilat halkı da cesetleri gizlice oradan almıştı.
¹³ Davut Saulun ve oğlu Yonatanın kemiklerini oradan getirdi. Asılmış yedi kişinin kemikleri de toplandı.
¹⁴ Saulla oğlu Yonatanın kemiklerini Benyamin bölgesindeki Selada Saulun babası Kişin mezarına gömdüler. Kralın bütün buyruklarını yerine getirdiler. Bundan sonra Tanrı ülkeyle ilgili yakarışları yanıtladı.
¹⁵ Filistlilerle İsrailliler arasında yeniden savaş çıktı. Davutla adamları gidip Filistlilere karşı savaştılar. O sıralarda Davut bitkin düştü.
¹⁶ Ucu üç yüz şekelfö ağırlığında bir tunç mızrak taşıyan ve yeni kılıç kuşanan Rafaoğullarından Filistli Yişbi-Benov Davutu öldürmeyi amaçlıyordu. Ama Seruya oğlu Avişay Davutun yardımına koştu; saldırıp onu öldürdü. Bundan sonra Davutun adamları ant içerek, Davuta, ‹‹İsrailin ışığını söndürmemek için bir daha bizimle birlikte savaşa gelmeyeceksin›› dediler.
¹⁸ Bir süre sonra Filistlilerle Govda yine savaş çıktı. Bu savaş sırasında Huşalı Sibbekay Rafa soyundan Saf adındaki adamı öldürdü.
¹⁹ İsraillilerle Filistliler arasında Govda bir savaş daha çıktı. Beytlehemli Yareoregimin oğlu Elhanan, Gatlı Golyatı öldürdü. Golyatın mızrağının sapı dokumacı tezgahının sırığı gibiydi.
²⁰ Gatta bir kez daha savaş çıktı. Orada dev gibi bir adam vardı. Elleri, ayakları altışar parmaklıydı. Toplam yirmi dört parmağı vardı. O da Rafa soyundandı.
²¹ Adam İsraillilere meydan okuyunca, Davutun kardeşi Şimanın oğlu Yonatan onu öldürdü.
²² Bunların dördü de Gat'taki Rafa soyundandı. Davut'la adamları tarafından öldürüldüler.
^22:1 RAB, Davutu bütün düşmanlarının ve Saulun elinden kurtardığı gün Davut RABbe şu ezgiyi okudu.
² Şöyle dedi: ‹‹RAB benim kayam, sığınağım, kurtarıcımdır,
³ Tanrım, kayamdır, Ona sığınırım,
Kalkanım, güçlü kurtarıcım,
Korunağım, sığınacak yerimdir.
Kurtarıcım, zorbalıktan beni sen kurtarırsın!
⁴ Övgüye değer RABbe seslenir,
Kurtulurum düşmanlarımdan.
⁵ Çünkü ölüm dalgaları beni kuşattı,
Yıkım selleri bastı,
⁶ Ölüler diyarının bağları sardı,
Ölüm tuzakları çıktı karşıma.
⁷ Sıkıntı içinde RABbe yakardım,
Tanrıma seslendim.
Tapınağından sesimi duydu,
Haykırışım kulaklarına ulaştı.
⁸ O zaman yeryüzü sarsılıp sallandı,
Titreyip sarsıldı göklerin temelleri,
Çünkü RAB öfkelenmişti.
⁹ Burnundan duman yükseldi,
Ağzından kavurucu ateş
Ve korlar fışkırdı.
¹⁰ Kara buluta basarak
Gökleri yarıp indi.
¹¹ Bir Keruva binip uçtu,
Rüzgarın kanatları üstünde belirdi.
¹² Karanlığı örtündü,
Kara bulutları kendine çardak yaptı.
¹³ Varlığının parıltısından
Korlar savruluyordu.
¹⁴ RAB göklerden gürledi,
Duyurdu sesini Yüceler Yücesi.
¹⁵ Savurup oklarını düşmanlarını dağıttı,
Şimşek çaktırarak onları şaşkına çevirdi.
¹⁶ RABbin azarlamasından,
Burnundan çıkan güçlü soluktan,
Denizin dibi göründü,
Yeryüzünün temelleri açığa çıktı.
¹⁷ RAB yukarıdan elini uzatıp tuttu,
Çıkardı beni derin sulardan.
¹⁸ Beni zorlu düşmanımdan,
Benden nefret edenlerden kurtardı,
Çünkü onlar benden daha güçlüydü.
¹⁹ Felaket günümde karşıma dikildiler,
Ama RAB bana destek oldu.
²⁰ Beni huzura kavuşturdu,
Kurtardı, çünkü benden hoşnut kaldı.
²¹ RAB doğruluğumun karşılığını verdi,
Beni temiz ellerime göre ödüllendirdi.
²² Çünkü RABbin yolunda yürüdüm,
Tanrımdan uzaklaşarak kötülük yapmadım.
²³ Onun bütün ilkelerini göz önünde tuttum,
Kurallarından ayrılmadım.
²⁴ Onun önünde kusursuzdum,
Suç işlemekten sakındım.
²⁵ Bu yüzden RAB beni doğruluğuma
Ve gözünde pak yaşayışıma göre ödüllendirdi.
²⁶ Sadık kuluna sadakat gösterir,
Kusursuz olana kusursuz davranırsın.
²⁷ Pak olanla pak olur,
Eğriye eğri davranırsın.
²⁸ Alçakgönüllüleri kurtarır,
Gururluları gözler, gururunu kırarsın.
²⁹ Ya RAB, ışığım sensin!
Karanlığımı aydınlatırsın.
³⁰ Desteğinle akıncılara saldırır,
Seninle surları aşarım, Tanrım.
³¹ Tanrının yolu kusursuzdur,
RABbin sözü arıdır.
O kendisine sığınan herkesin kalkanıdır.
³² Var mı RABden başka tanrı?
Tanrımızdan başka kaya var mı?
³³ Sığınağım Tanrıdır,
Yolumu doğru kılan Odur.
³⁴ Ayaklar verdi bana, geyiklerinki gibi,
Doruklarda tutar beni.
³⁵ Bana savaşmayı öğretti,
Kollarımla tunç bir yayı gereyim diye.
³⁶ Bana zafer kalkanını bağışlarsın,
Alçakgönüllülüğün beni yüceltir.
³⁷ Bastığım yerleri genişletirsin,
Burkulmaz bileklerim.
³⁸ Düşmanlarımı kovalayıp yok ettim,
Hepsi yok olmadan geri dönmedim.
³⁹ Onları ezip yok ettim, kalkamaz oldular,
Ayaklarımın altına serildiler.
⁴⁰ Savaş için beni güçle donattın,
Bana başkaldıranları önümde yere serdin.
⁴¹ Düşmanlarımı kaçmak zorunda bıraktın,
Benden nefret edenleri yok ettim.
⁴² Feryat ettiler, ama kurtaran çıkmadı;
RABbi çağırdılar, ama O yanıt vermedi.
⁴³ Yerin tozu gibi onları ezdim,
Sokak çamuru gibi ayağımın altında çiğnedim.
⁴⁴ Halkımın çekişmelerinden beni kurtardın,
Uluslara önder olarak beni korudun,
Tanımadığım halklar bana kulluk ediyor.
⁴⁵ Yabancılar bana boyun eğiyor,
Duyar duymaz sözümü dinliyorlar.
⁴⁶ Yabancıların betleri benizleri attı,
Titreyerek çıkıyorlar kalelerinden. metin ‹‹Silah kuşanarak››.
⁴⁷ RAB yaşıyor! Kayama övgüler olsun!
Yücelsin kurtarıcım, Kayam Tanrım!
⁴⁸ Odur öcümü alan,
Halkları bana bağımlı kılan.
⁴⁹ Düşmanlarımdan kurtarır,
Başkaldıranlardan üstün kılar beni,
Zorbaların elinden alır.
⁵⁰ Bunun için uluslar arasında sana şükredeceğim, ya RAB,
Adını ilahilerle öveceğim.
⁵¹ RAB kralını büyük zaferlere ulaştırır,
Meshettiği krala, Davut'a ve soyuna
Sonsuza dek sevgi gösterir.››

---